En daar gaan we

Helaas erg druk programma en op Bali slecht wifi daarom nu eerste reisdag

Op maandagochtend nog even bij de dokter langs om de uitslag van de controle van het bloed te horen. Alles is goed. En dat dan al bijna 20 jaar!!

Nog wat boodschappen en dan spullen pakken. Om 5uur naar de tram dan de trein en op 010cs naar de Starbucks want daar zit een deel van het reisgezelschap voor de komende week. Ie trein in en dan op naar Schiphol. Inchecken gaat vlot en dan op naar het vliegtuig. “Shanghai here we come.” het vliegtuig moest eerst een lange aanloop te nemen; voordat het vliegtuig eindelijk via de verste baan op gaat stijgen. Dat was voorlopig onzer laatste aanraking met Nederlandse grond.

De vlucht verloopt voorspoedig. Ik kijk naar 2 films. Eet en dan probeer ik wat te slapen. De ruimte is niet al te groot. En naast me zit een oosteuropeaan nogal breeduit. Regelmatig schuren onze blote armen tegen elkaar aan, of eigenlijk plakken. Slapen wakker slapen wakker etc. niet meer dan 5 uurtjes en dan krijgen we 1 ½ uur voor de landing alweer een warme maaltijd als ontbijt… Het is ondertussen al na twaalven in de middag Shanghai tijd..

Dan landen we in Shanghai, met de bus naar de terminal. De anderen zitten slechts 4 rijen voor ons en gaan een bus eerder. Dan komt onze bus in de terminal en begint het circus van de diverse controles….. Zelf je vingerafdrukken scannen… 4 vingers links, 4 vingers rechts en dan de beide duimen. En dat allemaal voorzien van de Nederlandse taal omdat jouw paspoort op het andere scanplaatje ligt. Zo jouw vingers zijn gekoppeld aan je pas…. Dan wordt gecontroleerd of je dat wel goed hebt gedaan, waarbij tevens een controle van de visa uitgevoerd wordt en je in het vliegtuig ingevulde formulier voor aankomst en vertrek; alles ok!!. En er wordt ook een foto gemaakt. Een paar honderd meter verderop vindt er weer een volgende controle plaats; namelijkl of de tas (handbagage) niets bijzonders bevat en of de gemaakte foto klopt en of je niets op je lichaam draagt……

Dan is dat cirkeltje rond en mag je naar de bagageband om de ruimbagage op te halen. De controles duren onder tussen wel zolang dat je bijna gelijktijdig met de koffers bij de band bent.

Als Liesbeth even naar het toilet gaat en wij de koffers pakken; krijgt ze de schrik van haar leven… wij staan niet meer bij de band en zijn voor haar niet meer zichtbaar door een enorme grote pilaar. Wij hebben niks in de gaten…. Ik doe een paar stappen opzij en daar zie ik haar… Niet leuk!!

Op naar de Maglev de supersnelle trein tussen vliegveld en Shanghai. Even later zoeven we met 431 km per uur naar S. Slechts 8 minuten duurt ons ritje. Dan naar de metro, weer een aardig stukje lopen in het metrostation. Kaartjes voor de metro daar doen we ook wel een half uur over voordat we die eindelijk hebben. (ondertussen hebben we wel een atm/flappentap ondekt). De kaartjes met een oplaadbaar saldo, zoals we kenden van 4 jaar terug zijn er niet meer. Met veel handen en voeten werk/ steeds weer een ander die het probeert hebben we uiteindelijk 9 enkele reisjes……

Bij de overstap tussen 2 metro’s duurt het in de metrostappen met de zware koffers en de beperkte ruimte te lang zodat Liesbeth (ze zal het niet zijn) op het perron achter blijft, ik geef haar aan dat we 2 stations verder moeten zijn. Daar stappen wij uit en nog geen 2 minuten later stapt Liesbeth uit de volgende metro….. Weer een K ervaring voor haar het zit haar ook niet mee…..

Dan het appartement op een steenworp afstand van de metro, en het valt alleszins mee. Ziet er netjes uit op de 17 verdieping (alleen die liftdeuren sluiten veel te snel!) Voldoende slaapplekken op de 2 beschikbare etages. We hebben nog net de tijd om de spullen op de kamers te zetten en we moeten eigenlijk al naar het cafe waar we met M hebben afgesproken. Bij de metro weer een hele toestand, navraag naar de kaartjes leert dat de goedkoopste wijze een 3dagenkaart is. Ok doe ons er maar 9. Geld trekken en een pot maken. De metro in. Het vinden van het adres en het bijbehorende metrostation gaat ook niet soepeltjes. We moeten duidelijk nog veel ervaring krijgen.

We zitten in de Cottonclub in een tuin en drinken ons eerste verdiende chinese tjing tao.

We gaan eten in Spicy moments een keukens gebaseerd op de keuken uit Hunang. M maakt de keuze uit de gerechten, iets dat de komende dagen wel vaker voor zal komen.

Na het eten weer terug naar het appartement en vlug naar bed. Morgen vroeg weer op omdat we om half 10 een fietstocht gaan maken.