Kanjer!! Van San Quirico naar Radicofani 32km

Van half 8-half 5 gelopen geen ontbijt; nou ja op z’n Italiaans dus koffie en een brioche met nutella. Dat ontbijt komt later wel; zelfs 2 mogelijkheden volgens de door de I(formation) verkregen kaart en route beschrijving. Duidelijk is wel dat we 900 m zijn gestegen en 550 gedaald en nu op 700m hoogte zitten. En wat een temperatuur, in de ochtend doordat we redelijk vroeg vertrokken, was het nog lekker maar gedurende de dag werd het steeds warmer. Toch was de verwachting voor vandaag niet veel meer dan 28. Op de stofwegen (waar je soms grote vrachtwagens tegemoet/achterop komen met bijbehorende stofwolken) weerschijnt de zon terug. Zonder zonnebril is het haast niet te lopen, maar dat geeft ook veel warmte af. De lange schaduwen worden nu allengs sneller korter, de langste dag zit er aan te komen. Maar de zon staat al lekker onbelemmerd te branden en dat voel je van 10 tot 4 aan de lijve.

In het eerste plaatsje zijn we al zo vroeg dat zelfs de toeristen en het personeel er nog niet zijn laat staan het brood voor de sandwiches. Dan maar alleen koffie en water. Dit dorpje was al in de Romeinse tijd een zeer bekende (kuur-)badplaats. In de middeleeuwen kwamen hier veel pelgrims langs. Nu is het (volgens een infobord) net als toen alleen terras en eetgelegenheden.

Een overweging om de fietsroute te nemen (om minder te dalen en te stijgen) valt af want dat lijkt een omweg te worden. Dan maar de VF volgen; dat blijkt een goede keus.

Door de oude vestingsboerderijen die op de toppen van de heuvels liggen lopen we door het golvende landschap. Onze watervoorraad raakt allengs aardig op. We eten een energiereep en vooruit met de geit.

Als we links een dorpje zien liggen en de VF gaat er niet langs, maar rechtsaf, besluiten we om ook rechtsaf te gaan het volgende dorp komt volgens de kaart zo. Nou nee. Geen dorp meer te bekennen langs onze VF. Af en toe een waterpomp, met een picknicktafel maar daar houdt het mee op en zelfs dat houdt op. Helemaal niets meer.

Bij een Agrotourismo is een bankje in de schaduw; de deur is open maar er komt niemand naar buiten. We gaan op het bankje weer wat repen nuttigen en drinken wat water. Als we bijna weg willen gaan; komt er een vrouw even sjaggereinig vragen waarom of we geen permissie hebben gevraagd..

Doorlopen maar weer. Heuvel op heuvel af.. Langzaam komt de Toren van Radicofani duidelijker in beeld. We kruisen de grote weg een paar maal en Bij weer een oversteek over een riviertje is er een Agrotourismo, hier staat een bord: private!! Voor pellegrino’s over 100 m picknick en water, na 4 kilometer klimmen komen we eindelijk bij de “beloofde” waterplaats aan.

Even zitten pet en hoed drenken en water drinken en een voorraad voor de laatste 2 uur mee nemen.

Eindelijk lopen we het dorp binnen na een stevige (hoe kan het anders) klim.

Na heel lang zoeken en vragen vinden we het verborgen binnenhofje dat onze studio herbergt. Maar eer hangen sokken en er zijn mensen binnen hoe kan dat nou….

Om een lang verhaal kort te maken er is een dubbele boeking (ik dacht dat deze mensen u waren..)  4 zweden zijn 2 hollanders???

De beheerder heeft dus een probleem en wij ook, er is een hotel in het dorp dus wij schikken ons en gaan voor het hotel (lekker moe en dan moet je wat) Ik wil dat hij (de beheerder) meegaat om het te regelen. Dat blijkt maar goed ook want de hoteleigenaar heeft geen kamer vrij!

Op een terras van een bar regelt hij 2 bier voor ons en met geen 5 minuten meer op zijn telefoon heeft hij na een kwartier een oplossing: een andere studio! Om de hoek bij zijn eigen..Een oudere dame verwelkomt ons en maakt de bedden op en doet alles om het ons naar de zin te laten zijn.

Koek en een biertje.. En ze is helemaal weg van Liesbeth.

Nou ik ben retetrots op mijn loopmaat!!!! Ze heeft de hele weg meegelopen! En zij heeft juist veel goed eten nodig om te presteren. Ze is helemaal het hele stuk meegelopen.

Alleen bij de zoektocht door het dorp naar een slaapplaats heeft de beheerder haar rugzak gedragen.

Kanjer!!