Bospaadjes en over dijkjes Van Altopascio naar San Miniato 30 km

Na een redelijk ontbijt, rond kwart voor negen op weg. Het is buiten minder warm dan dat het vannacht in de kamer was. Maar, ja. Altopascio uit gaat redelijk en al gauw begint de VF met een bosachtig pad door de weilanden. Langzaamaan wordt het pad een karrespoor dat een hele tijd gevolgd wordt. Het eerste plaatsje biedt geen koffie mogelijkheid wel een 3tal Ostellos in torens die bovenop de brug staan, alle 3 met een ander telefoonnummer. De VF is wel erg een toeristische melkkoe. Dat blijkt ook wel uit de enorme hoeveelheid mensen met rugzakken die ik vandaag tegenkom. Ook de groep Duitsers van st Andrea di Bagni  zijn weer in beeld en zitten her en der verdeeld en kom ik ze tegen. Ze hebben wat stukken met de trein gedaan en kijken mij bewonderend aan als ik zeg dat ik alles gelopen heb.

Dan wordt het een heel stuk door een prachtig bos met niet erg veel hoge bomen en een breed pad, wit zand, kleine steentjes. Een erg gevarieerde flora. Een bord vertelt dat er vele verschillende dennen en eiken staan; maar ze zijn niet veel groten dan 2-2,5 meter.

In Fucheccio komen net de Australiers van een terras afzetten. Ze hebben daar gegeten, ik eet daar ook en kom nog meer van de Duitse groep tegen. Na het eten is het ook gedaan met de bossen en loop ik over dijkjes langs “zwarte” riviertjes. Brede modderige sloten met een sterk ontwikkelde fauna want ik hoor en even later zie ik ze ook 2 vissen die aan het vechten zijn. En het zijn geen kleine jongens.

Als San Miniato (het stadje ligt op een berg) in beeld komt wordt ook het landschap steeds mooier.

Alleen is er bijna nergens schaduw. Gelukkig staat er een beetje wind die af en toe wat verkoeling biedt. En daarnaast ook voldoende terrassen met wel schaduw waar je samenklonteringen van pelgrims ziet. De plaatselijke oudjes zitten te kaarten en kijken niet op of om bij zoveel verschillende talen. En ik zie Gwenna en Ralph weer; we besluiten verder samen te lopen.

We lopen San Miniato in en gaan ieders zijns weegs. Ik zit nu in mijn eentje op een vierpersoonskamer, met een babyledikant. Weer eens wat anders, wel moet ik de badkamer met 4 Fransen uit Lille delen. Ik heb net wat gedronken in een cafe/restaurant met een mooi binnenterras, maar rond half zes werden bijna alle mooie tafeltjes van een riservato bordje voorzien. Hopelijk zijn dat de toeristen en komen er zo wat later wat plekken vrij.