Maandag 21-5 Bali.!!

24 mei 2018 - Ubud, Indonesië

Kort na middernacht landen we op Denpasar. Ook hier zijn weer plichtplegingen en je moet ook nu weer in het vliegtuig een formulier invullen. Dit moet je later weer afgeven. Het schuifelen kan weer beginnen. Pascontrole en stempels gaan tamelijk vlot. De meeste tijd gaat nu in de bagageband zitten. Gelukkig is het schrift op de borden gewoon leesbaar en heb je geen last meer van de chinese karakters. Het duurt erg lang voordat de tas tevoorschijn komt en met de ervaring in S in gedachten begint het zorgenduiveltje al een beetje van zich laten horen… Gelukkig om 1 uur komt de koffer van de band. We volgen de groene uitgang en daar stikt het van de briefjes die door de diverse taxichauffeurs bij het meetingpoint opgehouden worden. Het aantal van ongeveer 40 wordt verdubbeld door het aantal taxichauffeurs zonder briefje, We lopen het rijtje 2 keer langs maar zie mijn naam niet staan….. Dan maar verder naar de uitgang…. Daar staat eenzelfde hoeveelheid chauffeurs en ja hoor daar staat Jansen… We lopen met hem mee naar de taxi, nog een uurtje rijden en we zijn bij ons Hotel. In het donker rijden we naar Ubud. En rond 2 uur staan we voor een donker pension Nick… Even later gaat het licht aan en kunnen we inchecken.

Gelukkig zijn er koele dranken in de minibar. We vallen al gauw in slaap. Ik ben blij dat we de wandeling morgenochtend naar een wat later tijdstip verplaatst hebben. We zetten de wekker op 9 uur; om half elf komt onze gids voor een wandeling door de omgeving. Snurken.

Volgende ochtend net voor de wekker wakker. We gaan eens kijken wat het ontbijt is. Het zijn verschillende mogelijkheden, met brood en een ei en andere zaken, ik neem Nicks breakfast, 2 gepocheerde eieren met ham en een lekkere saus, met een Balikoffie en een vruchtensap, Papaja.

Zo nu kunnen we er tegen. als we om half elf bij de receptie staan komt onze gids op zijn brommertje er aan.  Na het voorstelrondje en de vraag waarom we later wilden beginnen gaan we lopen. Hij legt meteen al uit waarom er bamboeschaaltjes bij de entree van de woning liggen. Deze zijn gevuld met offergaven om de goden (Shiva, Brama en Vishnu) gunstig te stemmen, ook heeft ieder huis zijn eigen huistempel, de voorouderverering wordt ons uitgelegd. We lopen naar de hoofdstraat van Ubud, waar hij uitlegt wat we zo kunnen gaan lopen en wat we kunnen gaan zien. Rustig kuierend, lopen we door de straten van Ubud, bij het paleis van de zoon van de koning gaan we een rijstveldenpad op. Dat is wel erg smal en zeker met alle brommertjes die ook omhoog gaan wel erg druk. Die drukte komt door de vele slaapgelegenheden, yoga kamers etc die door de boeren op hun erf aangeboden worden om een graantje mee te pikken van de toeristen hordes.

We krijgen uitgelegd dat in 1995 de zoon van de koning van Ubud, in Amsterdam gestudeerd heeft en daar als bordenwasser in de toeristenindustrie gewerkt heeft. Hij heeft de gedachte mee gebracht om Ubud ook wat meer inkomsten uit het toerisme te laten halen. De koninklijke familie (van Ubud, een van de van oudsher 10 koningen van Bali) is begonnen met een hotel op hun compound en zo is het toerisme begonnen. Nu is het zo groot dat het eigenlijk Ubud geheel te veel overspoelt. Maar nu is er geen weg meer terug. Er is heel veel bijgebouwd van af die tijd. En bijna elke boer heeft wel een aantal vakantiehuisjes achter de boerderij; en dan aan de weg een winkeltje of oude ambachten etc aan de wegzijde…Stikte het in S van de internet leenfietsen, hier staan haast net zoveel brommertjes. En net op dat moment gaat een toeristenstel met een brommertje voor onze ogen onderuit…. Gelukkig hebben ze niks. Wij gaan dus geen brommertje huren.

Lopend over het rijstveldpad krijgen we uitleg over de rijstbouw en de verschillende soorten rijst die op Bali verbouwd worden. Naarmate we verder van Ubud aflopen worden de specials op de boerderijen minder en exponentieel nemen ook de brommertjes af. Geleidelijk blijft alleen de plaatselijke bevolking met hun (brommer)vrachtvervoer over. Maar dat zijn er maar enkelen.

Bovenop de berg krijgen we onze eerste verse kokosnoot; de melk en even later ook de binnenschil laten we ons goed smaken. Allebei krijgen we ook een bordje nasi, ook erg lekker en eenvoudig. Het vervolg (de afdaling is L te moeilijk dus) lopen we hetzelfde pad weer terug.

In Ubud lopen we nog wat verder over de hoofdstraat richting de markt maar het stikt er van de toeristen. We zijn moe en willen de tocht afbreken… en de klant is koning, geldtrekken en wat te drinken kopen en we nemen afscheid.

Naar onze hut. Rusten en bijkomen op ons eigen terras met chips uit S.

Hehe we komen langzaam bij………..

‘s avonds eten we in het restaurant van Nick lekker dichtbij... Erg lekker. Dat gaat de komende dagen wel lukken op Bali….