En weer de Po. Van Piacenza naar Fiorenzuola 28 km
Tijdens het ontbijt het verhaal van gisteren nog even nagekeken en daarna gepost. Moest wel omdat er alleen bij de receptie wifi was. En mijn onbeperkt datalimiet is met ingang 1 mei opgehouden. Dus we gaan zuinig zijn. (heheh)
Ik twijfel zal ik de VF op pakken bij het stadhuis? Een zekerheid bij de VF is dat als het een etappestad is de route langs het stadhuis voert. Maar ach die VF komen we vanzelf wel weer tegen. Dus ik volg mapsme de stad uit. Na 10 km langs een aanvoerweg naar de autostrada (wel een gescheiden fiets en looppad!) kom t het eind van Piazenca in zicht.. Denk ik maar dan beginnen de echte uitdagingen. Zie als voetganger maar een aantal rotondes te kruisen met vrachtwagen en haastige italianen die hun hoognodige volgende afspraak moeten halen of zitten te telefoneren en op een rotonde het niet nodig vinden om een licht aan te doen en op volle snelheid je voorbij komen.
Bij de autostrada hebben ze een middenberm met een verhoogd stenen stuk dat helpt. (Maar gedurende mijn oversteek van deze wirwar kom ik tot de ontdekking dat ik niet de enige ben die hier zijn weg zoekt. Ik kom vier keer dezelfde Camper tegen, hij weet ook niet hoe deze spaghetti te volgen naar zijn juiste uitgang(..)
Spaghetti opgelost dan maar even nog langs een provinciale weg en dan moet er een rustige weg komen. En net op de hoek daar zit een cafe; er hangt duidelijk een bordje met aperto.. maar bij elke open deur staat een stoel schuin om je buiten te houden. Ik loop een rondje rond het gebouw en kom iemand tegen die zegt dat de ingang aan de andere kant zit…Zet de stoel opzij en ga naar binnen, daar staat de kok al te zweten boven de pannen met karbo’s, maar hulp voor de koffie ho maar. Uiteindelijk komt het meisje van de achterkant de keuken binnen. Ze schijnt te snappen dat ik koffie wil na een 2 uur lange wandeling langs een drukke uitvalsweg. Afrekenen en weer op weg.
Blijkt het slechts een kort stukje te zijn dat echt even stil is….. Ik loop weer langs een provinciale drukke weg met een erg kleine berm en vele km alleen rechtuit. Bij de plekken waar een klein zijweggetje is staan er dames die graag even snel geld van me willen verdienen. Op het hele stuk kom ik er wel 6 tegen. Durf mijn pilgrimsgroet niet meer te geven als een vrachtwagen uitwijkt met knipperlicht. Krijg meteen een ander handgebaar terug… Nee ik loop naar Rome en verleen geen handdiensten…
Na ruim 20 km een bar en een broodje en het lijkt erop dat ik de drukke weg kwijt ben.
De drukte van de weg kan me eigenlijk niets schelen omdat ik stijf zuid loop; het schiet dus echt op zo.. En ik heb een frisse tegenwind. Ik kruis de weg naar de zon; een tgv traject, en dan geeft mijn memaps me een zijweg.. Halverwege deze weg komt een dame me achterop… Deze weg is echt privato…! Ik toon haar mijn app en ik schijn er teleurgesteld uit te zien, 1,5 km teruglopen…
Stap maar in dan breng ik je wel een stukje verder.., Ze zet me af bij een motel en wijst dat ik de provinciale weg over kan steken en dan mijn weg vervolgen.. 3km ingehaald! Ik bedank haar Mille!!
Het laatste stuk naar het dorpje loop ik eigenlijk best lekker.
Aangekomen bij het hotel moet ik tot 5 uur wachten voordat ik in kan checken. En schrijf ik dit verhaal.
