Nog meer Po-vlakte van Mortara naar Gropello 33km het verhaal!!

Gisteren had ik door omstandigheden en andere dingen geen tijd over om het verhaal van de dag te schrijven. 

Nu dus wel. 

Maar laten we beginnen bij het hotel in Mortara. Eergisteravond toen ik daar wilde gaan eten, een rondgang door het dorpje had geen echt leuke tenten opgeverd, bleek het een japans/chinees restaurant te zijn.

Gezien de mensen die er zaten/kwamen eten wel een erg trendy restaurantje. Net tegenover het station, maar nergens stond aangegeven dat je sushi etc er zou kunnen eten. Dus alleen mond op mond reclame (Hans dat is ouderwets, je geeft elkaar via de iphone de nummers van de kaart door die besteld moeten worden) zorgen ervoor dat het een drukke bedoening wordt.

Ik kies op wat ik krijg; en heb meteen al een aantal gesprekken met de diverse personeelsleden; ook omdat ze weten dat ik de enige ben die in het hotel slaapt.

Krijg daardoor ook extra aandacht. Dan komt naast me aan een tafel een stel zitten dat pa en ma meegetroond hebben; dat gaan we samen een keertje doen. Ma is nog sceptischer dan pa. Voorzichtig proeven, rauwe vis dat kan toch niet lekker zijn.

Alle vooroordelen, voor zover ik het Italiaans kan volgen komen over tafel. En de gastheer praat ook alles aan elkaar vast. Is al een aantal jaren in Italie. Mijn serveerster heeft ook erg veel interesse en wil van alles weten. Ze staat soms zo lang te praten, dat ze omzichtig mee geleid wordt. Dan zie ik dat ze alles uitvoering staat door te vertellen. Ik laat fotoos uit shanghai zien en zij komen met een pekingeend variant. Ik zeg dat ik dimples lekker vind, Nadat ik al helemaal vol zit, Oh dan maken we er nog 4 voor jou (doe maar twee maar dat is tegen dovemansoren gezegd) Als de hele zaak leeg is loop ik naar boven en val als een blok inslaap. De volgende ochtend staat de ober die de tafel naast mij deed en later ook wat praatjes kwam maken, klaar met het ontbijt, hij was de nachtwacht geweest. 2 lekker gepocheerde eitjes, warme toast, ham, kaas, lekker!!.

Ok dan op naar de povlakte, weer veel van hetzelfde. Konijntjes en nu zelfs een otter/bever die zijn burcht inschiet.

Het is weer een lange tocht en dat begint me nu toch wel op te breken, Voor de derde keer meer dan 30 km. Ik heb een kamer geboekt in Gropello, in een oude Villa in het centrum van de stad. Met saunafaciliteit een rust ruimte...

De hele tijd loop ik te denken aan een mogelijkheid om hier een rustdag te nemen. Het plaatsje is nog al klein.

De VF leidt mij langs een Sanctuario dat 3 jaar geleden 550 jaar bestond. Zou een bezienswaardigheid moeten zijn, Grote parkeerplaatsen en een aantal terrassen.Het is zaterdag en alles lijkt leeg. Ik ga zitten op het terras van het hotel/restaurant, vanuit de veronderstelling daar kan ik zo dan lekker een salade eten.

Nee  hoor als ik na 10 minuten binnen eens ga kijken staat er een mevrouw te telefoneren en legt net de hoorn neer, nee de keuken is net 5 minuten geleden gesloten dus een salade zit er niet meer in....

Terwijl de rest van de familie achter mij zat en niets deed...

Loop naar het andere terras en neem daar een zakje chips met water. nog 2 uur te gaan!!

Na een bezoekje aan de kerk loop ik verder. wat later komt een stel mij achterop op de fiets. Ik sta net even stil voor een volgende waterslok en het afzetten van de zak. We raken aan de praat, zij nemen een foto en we nemen afscheid.

Als ik het plaatsje binnen kom zitten zij op een terras en bieden een biertje aan. We praten verder en ik vertel over mijn plan om hier een dag rust te nemen.

Hij adviseert om dat niet te doen. Pak die tocht naar Pavia nog even mee; neem daar je rustdag, daar zul je geen spijt van krijgen!

Ik loop met dit in het achterhoofd naar de Villa. Daar word ik ontzettend aardig ontvangen; ik krijg de mooiste kamer als pellegrino. Ik word volledig in de wattten gelegd. Moet ik de sauna vast voor je opstoken?? Ik zeg nee en besluit morgen naar Pavia te lopen. Wat ik van de hoofdstraat (300 meter) zie, geeft me geen inspiratie om morgen hier te blijven. Dus dat wordt weer lopen morgen.

Rond 8 uur loop ik naar 1 van de 2 pizzarias/ristorantes waar nog net een tafeltje vrij is.

Naast mij zit een jong stel met een dochtertje van een jaar of 1-2; zij speelt nogal de baas. Later op de avond blijkt hij een militair te zijn in het elitekorps in de alpen.

We wisselen fotoos uit want hij was gisteren nog in Aosta! Morgen gaat hij naar een ander dal in Tissino Ik vraag Anterselva, Ja zegt hij, daar ban ik toevallig ook geweest. Toeval bestaat niet.

Morgen maar zien wat Pavia wordt (schrijf ik na een schitterende rondgang door een prachtige stad)