Geen slaapplaats en toch.. en een broodje Van Champlitte naar Seveux 21 km

Nadat mijn tafel gisteren op de hotelkamer in elkaar was gezakt, ben ik in slaap gevallen. Na een ontbijt dat een beetje moeizaam erin ging, geen trek een opkomende neusverkoudheid en een schrale keel. Het zal toch niet waar zijn.

In het hotel komt de NL familie bij het ontbijt afscheid nemen. Bon courage!! Laurie is al onderweg. Ik besluit om naar Dampierre te lopen en te hopen dat ik op tijd ben om bij de SI (sindicat Initiative) een slaapplaats te kunnen regelen. Bij het afrekenen kreeg ik al te horen dat ze van het hotel ook geen verbinding kregen met het hotel in Dampierre. De afwijzingen van het andere hotel komen elk uur weer opnieuw door. Wij zijn dit weekend gesloten. Lopen dan maar en zien waar het schip strand.

De eerste 3-4 km gaan langs een drukke weg. Dan gaat het via kleinere wegen naar Dampierre toe.

Op een moment dat ik langs een kerk loop zie ik Laurie zitten, zij heeft vanochtend net een bevestiging van een kamer voor vanavond gekregen. Ze tekst de vraag of er nog een kamer beschikbaar is en jahoor. Dus we besluiten samen verder te lopen naar Seveux.

Buiten het dorpje stopt opeens een wit bestelautootje. Een man met een aantal baguettes voorin begint achter zich wat te grabbelen… Er komen twee lekkere broodjes te voorschijn. Die hij ons in de handen drukt! Bon Courage en weg is hij..

We komen door vele kleinere dorpjes maar nergens is een cafe te bekennen. Pas rond 1 uur komen we in Dampierre en daar kunnen we op een terras een kop koffie nemen. De neusverkoudheid begint nu wel erg op te spelen en ik begin al een beetje kiespijn te krijgen alsof het een voorhoofdsholte ontsteking is. Zweten doe ik ook aardig dus ik houd alles goed gesloten. Om het half uur even snotteren en verder gaat het weer.

Zo komen we langzaamaan in het plaatsje Seveux aan waar een gite d’etappe zit waar we kunnen slapen. Roger wijst eerst Laurie haar kamer en loopt dan verder door naar achteren. Daar is een gite voor 5 personen en daar heb ik mijn bed en badkamer.

Roger laat vol trots zijn “landgoed” zien.  Een aanlegsteiger met een 11 m boot, een karpervijver, een stacaravan, die hij verhuurt aan vissers. Kippen, ganzen. Overal heeft hij wel een verhaaltje bij.

We drinken een biertje op zijn terras en gaan straks van zijn kookkunst genieten. Zijn vrouw heeft hij het huis uitgedaan.. Zegt hij en nu heeft hij genoeg aan de vrouwen van zijn vrienden… Niet echt wat je denkt.. maar ja een slaapplaats hebben we. We spelen een petanque spelletje omdat Laurie dat van een collega heeft geleerd. Zijn kookkunst is eenvoudig maar lekker.