"the weather goes up and down like a jojo

Als we wakker worden regent het buiten. Liesbeth haalt op de hoek bij 24 een broodje. Dezelfde man van gisteren vraagt: How are you today? En Liesbeth zegt: rainy. Waarop hij zegt: the weather goes up en down like a jojo. En dat hebben wij ervaren hier in NZ.
We zijn snel Dunedin uit. We rijden over de SH 1 en deze is druk. Veel vrachtwagens komen ons tegemoet. Van die grote Amerikaanse, indrukwekkend. Een lange route vandaag, helemaal tot in Mount Cook en dat is ruim 325 km rijden. We rijden langs de kust en de regen stopt en zowaar er is ook blauwe lucht. Dan slaat de route het binnenland in en is het gelijk rustiger op de weg. We rijden kilometers langs de Waitake rivier. Aan de linkerkant rijzen wat heuvels op. En daar doemt een bezienswaardigheid op: een hoge muur van kalksteen in allerlei grillige vormen.
We parkeren de auto en bewonderen kalksteen formaties. In de gaten hebben duiven zich genesteld en dat hoor en ruik je. Ook wordt er nog gewezen op primitive Maori-drawings; maar die zijn grotendeels weggehaald om beschermd in een museum tentoongesteld te worden.
Nog een lunch stop en een boodschappen stop. Dat laatste is nodig want in het dorp van Mount Cook is geen supermarkt. Wat we zoal kopen? Blikjes bier, chips, bananen en koffie voor een doordrukkan. Die vind je in ieder motel en B en B. Best lekkere koffie.
Het laatste stuk van de route voert langs een prachtig lichtblauw meer. De bergen kleuren blauw tot grijs. Niet te beschrijven zo mooi en wijds. Dit hebben we nog niet eerder gezien. Wat is NZ toch mooi en verrassend! Rond 16.30 uur arriveren we in Mount Cook. Het Motel is na enig zoeken gevonden. We hebben een ruime en lichte kamer met uitzicht op de gletsers. Die zijn goed te zien, want het is helder en zonnig weer.
Eerst gaan we de laatste experience bevestigingen. Dat is in het hotel de Hermitage. Een groot complex met bar, restaurant, winkel en museum over de bergsport en Sir Edmund Hillary, een Nieuw-Zeelander, die als eerst op de Mount Everest stond in 1953. We staan op de lijst en moeten ons morgen om 9.15 melden.
We verblijven in een prachtige omgeving. Er zijn verschillende wandelingen mogelijk. Morgen lopen wij naar het Hooker ijsmeer. Van de Hermitage naar onze kamer is een half uurtje lopen. Geen straf, want aan alle kanten zijn bergen met bossen of bedekt met ijs. Je kijkt je ogen uit. En dan te bedenken, dat we op 750 meter hoogte zitten. Waar vind je dat in Europa. Dan moet je eerst met veel bochten stijgen naar 1000 tot 2000m. En hier rij je er in rechte lijn naar toe. We slapen hier 3 nachten. Dat worden topdagen, want de weersverwachting is zonnig! Wat een mooi toetje van onze trip! (L)