Auto halen en "verkassen"

Al op oudjaarsdag hebben we de taxi van Uncle voor de ochtend om 10 uur besteld. We zijn bijtijds wakker en pakken de boel weer in. Dan beginnen we met het ontbijt, nu geen doordrukpot maar snelfilterkoffie. We nemen de eitjes benedict maar zonder hollandaise saus. Onder de eitjes liggen kleine spinazieblaadjes. Een goed begin van de dag.

Rond 10 uur komt onze taxi, we stappen in de auto, we gaan de volgende fase van de roadtrip in. Daarvoor heb je een auto nodig en zal je links moeten rijden…..

Michael (de zogenaamde uncle) checkt de voucher eens goed voor hij het adres in de tomtom invoert. En dan op weg; Ponsonby wordt langzaam wakker. Gelukkig is het rustig op de weg.

De chauffeur rijdt niet naar het internationale vliegveld maar naar het landelijke gedeelte; daar zit ook een grote autoverhuurloods. Met een EZI gedeelte. Maar daar zit maar een persoon en die is al iemand aan het helpen, Lastig om even de checken of we goed zitten, ik mag even tussendoor en ja hoor we zitten bij het juiste depot. Pff. “Uncle” kwam al ongeduldig kijken want die had een vervolgrit..

Er komt een 2e medewerker en die helpt mij meteen. Alles is OK een handvol handtekeningen, en ik krijg de sleutels overhandigd, een Ford Escape Hybrid. Nou daar weten we wel mee te rijden, ja dat dacht je maar.. Het instellen van de stoel lukt mij niet. Krijg hulp.. Ook de draaiknop van de automaat wil niet wat ik wil… Weer hulp. Dan blijkt dat er een navigatie in zit (hoi hoi) Eindbestemming ingetoetst en op weg, op de eerst kruising zitten we al mis. We rijden ons vast op een industrieterrein, en keren op de weg mag in NZ niet is mij al meermalen op het hart gedrukt. Toch maar doen dan.

Bij elke afslag sla ik in plaats van de richtingaanwijzer de ruitenwissers aan. Het verhoogt de sfeer in de auto allerminst. Rijden gaat goed totdat we een brug over moeten waar een enorme drukte is. Het lijkt wel alsof half Auckland op nieuwjaarsdag naar de stranden in het noorden wil.

Uit eindelijk gaat het voorspoedig en dan komt het tolweggedeelte eraan en we hadden tegen elkaar gezegd dat we die niet zouden nemen omdat het alternatief een mooie kustweg zou zijn. Missen we de afslag omdat de tomtom ons over de snelweg wil laten rijden.. Niet uitgezet natuurlijk. Je denk niet aan alles…..Na wat sightseeing toch op de Hybiscusroad gekomen; maar die is nog drukker dan de Highway. Hoe noordelijker we komen hoe rustiger het wordt..

In Paihia is het zoeken naar het appartementenhotel. Als het gevonden is; zitten we in het hotel met 2 slaapkamers en een eigen keukentje. We lopen meteen een stukje langs het strand. En eten lekker in een goed visrestaurant.

De eerste rijdag is verre van meegevallen. We zien wel wat het de komende 40 dagen nog gaat worden. (H)