Banden-"spanning"

In de Riverlodge staan we al vroeg op. We hebben niet alleen een van de langste ritten te maken; nee we gaan ook van auto wisselen bij het Ezi kantoor van Palmerston North. Meer dan 300 km met een thuisbrengertje maar ook nog eens over een gravelweg van zo’n kleine 20 km, met heel veel steile afgronden en smalle bruggetjes……
We zaten niet voor niets aan het einde van de wereld bij the Blue Duck Station.
We gaan over de oude hangbrug naar het cafe, zo’n 20 minuten lopen maar met de auto is het niet veel korter…
Daar staat om 8 uur ons lekkere ontbijt klaar. Goede koffie en vol goede moed gaan we de gravelweg op. Maar het is een zondag en opeens lijken er veel NZ-ers te willen kano’en op de rivier, met een grote stofwolk komen achter elkaar 3 busjes met aanhangers met canadiancanoos ons tegemoet. Gelukkig zie je al ver van te voren de stofwolk op je afkomen.
Na ongeveer een half uur niet harder dan 25 km per uur komen we eindelijk op het punt dat god asfalt schiep….
Voorlopig moeten we nog bijna 250 km over asfalt en hebben we een maximale snelheid, die het hulpwieltje ons gebied: 80km/uur.
Het eerste dat we op de smalle weg tegenkomen is een enorme schaapskudde..Een ATB (vierwiel aangedreven heel klein berg karretje, rijdt achter de kudde aan. In de achterbak staan 4 honden te kwispelen om ook ingezet te worden, rondom de kudde lopen ook nog eens 2 honden.

Ze zijn eindelijk bij hun terrein aangekomen en we kunnen weer “vaart” maken.
Afgesproken is namelijk dat we tussen 12 en 1 op het vliegveld voor binnenlandse vluchten zullen zijn. Volgens google zou dat moeten kunnen, maar met onze snelheidsbeperking op 80 wordt het steeds moeilijker..
Ook de wegen helpen niet mee, af en toe is het nogal alpine achtig gebied dat we doorkruisen. Veel bochten.. Houdt het wieltje het wel..

Rond half 2 weten we eindelijk het vliegveld te bereiken. Echt een klein binnenlands vliegveldje met een kleine terminal. Wel een grote rental parkeerplaats. Hier zetten we de Ford neer en lopen naar de terminal.. Bij de bali van EZI zit niemand, de dame van Herz wil wel even voor ons bellen en daar gaat de deur al open.. In sneltreinvaart gaat de juffrouw kijken naar de auto, ik krijg 2 sleutels (oude en nieuwe auto) en ga naar de parkeerplaats daar is het even zoeken naar de Toyota RAV4 maar even op de sleutel drukken en de Rode auto staat een beetje verborgen. De tassen over plaatsen en de auto starten en de juffrouw van EZI houdt de slagboom open en we kunnen weer weg..
Daar hadden we ons wel wat meer zorgen om gemaakt.
In een vrij nieuwe Toyota (3300 km) vervolgen wij onze rondreis…..

Nog 150 km wennen aan de andere auto, uiteindelijk komen we rond 4 uur uit bij de wijngaard. Onze plek voor de komende dagen. Hier staat het volgeparkeerd. Er schalt country muziek over de wijn gaarden. In  het cafe blijkt dat we nog een stukje verder moeten om bij de huisjes in de wijngaard uit te komen. Bij de receptie (op zondag niet bemensd) staat een envelop met onze naam en sleutel klaar.
Uitpakken en bijkomen. Het dorp Martinsborough ligt op ongeveer 20 minuten lopen van onze verblijfplaats. We lopen naar het dorp; een echt mooi dorp; daar valt niets van tegen. We eten hier lekker in het hotel in het midden van het dorpje.
Morgen gaan we fietsen langs de wijngaarden…(H)