Dagje Catlins

En wat doen we in een uitgestrekt landschap waar slechts korte Walks zijn. We stappen in de auto en gaan de kustlijn van de Catlins verkennen.
Omdat in ons verblijfplaatsje geen restaurant open is, zijn we genoodzaakt elders avondeten te regelen. Het dichts bijzijnde plaatsje (met een aanbeveling van ons restaurant van gisteren) is Lumberjack in Owaka. Dus dat wordt onze eerste stop op de trip. Daar blijkt het restaurant nog niet open. We treuzelen wat voor de deur; ik probeer te bellen/mailen en daar gaat de deur open. Een aardige vrouw doet open en zegt dat ze eigenlijk al vol zitten, maar kijken in het reserveringen boek levert ons alsnog een plekje in de etalage op. Eten van de vensterbank of nog verder zoeken. De keus is snel gemaakt. Tot vanavond. Lucky duo hits again..

Er is een archief boekwinkeltje met veel bananendozen met boeken. Ze moet ook nog ergens NL boeken hebben. Maar duits of nederlands maakt nogal een verschil, he een Leon de Winter.. In het duits. Jammer, Liesbeth is bijna door haar bibliotheekboeken heen en moet nog een week lezen doorkomen…
We drinken een kop koffie in de bar en gaan op verdere trektocht. Volgend doel is Niagara, daar zou het volgende restaurant zitten, de winkels zijn nog dunner uitgezaaid, dan de foodtrucks/restaurants.
Laat staan benzinepompen. Zo’n 100 km voor de Catlins hadden we een laatste. Maar we hadden de tank in Te Anau al vol gegooid. Het lijkt wel of ze een grotere tank in de NZ auto’s hebben geplaatst. 35 liter bij nog meer dan een halve tank vol.

Maar bij Niagara zit bijna iedereen.. Geen parkeerplekje meer te vinden.. Dan maar door naar de Curio bay ook een mooi uitzicht punt. Daar was de parkeerplaats ook bijna vol maar konden we nog een plekje vinden. Een bordje Frites wil er altijd wel in als je honger hebt. We lopen naar het uitzichtpunt. Een pracht camping hier met allemaal plekken met uitzicht over zee. Maar wel erg veel wind. Logisch dus dat er maar een paar tenten staan.

Nu nog naar het meest zuidelijkste puntje van het Zuideiland, Slope point. Zo staan we dan op het dichts bij Antarctica.

Dan is het alweer tijd om terug te rijden naar Owaka. Met nog wat kleine uitstapjes, het is gaan regenen. (o.a. een waterval in de bossen) komen we wat te vroeg in Owaka aan.

We doen wat boodschappen voor het ontbijt morgenvroeg en wachten voor het restaurant tot het open gaat. Dezelfde dame doet de deur open en we mogen naar binnen, lekker warm want met de regen is het behoorlijk afgekoeld. Weer een dag rond de 10 graden.

In de Lumberjack is het goed eten en er worden heel wat mensen teleurgesteld om dat ze niet gereserveerd hadden…

Na bijna 200.km op een rustdag toch weer een memorabele dag gehad. Morgen gaan we naar Dunedin; een grote stad. (H)