Naar het einde van de wereld…

Na het alpine avontuur vertrekken we vol goede moed op naar de volgende locatie..
Blue duck station, ver afgelegen in de bergen, er wordt aangeraden eten in te slaan wat in de weide omtrek is geen winkel te vinden, cellphone-coverage 0,0…

Bij het eerste, (wat later ook het laatste blijkt te zijn) supermarktje slaan we eten in en daarnaast hebben ze ook een mooie hoed en een autokaart. (de eerste die we zien) Zo heeft Liesbeth ook wat om bij te houden.

Rustig rijdend op de tomtom gaan we verder op weg, de tomtom laat ons afslaan… Na ongeveer een km blijkt het asfalt op te houden, daar hadden we rekening mee gehouden, volgens de beschrijving zouden we ongeveer 18 km gravelroad hebben tot de Blauwe eend…

Echter nog niet een km of 15 rijdt ik over een steen…. Daar kan de linker voorband niet tegen…

Lekke band, in een bocht plaats ik de auto en begin vol goede moed het thuisbrengertje onder de auto te plaatsen.. Dat gaat dus niet goed….. De auto schiet van de krik af.. Dan maar eens om hulp bellen… Helemaal geen bereik… Geen auto die er langskomt en hoe krijg ik die krik er weer goed onder.. Via sos de satelliet om hulpgevraagd, maar ook via de satelliet moet je of naar links of naar rechts of weer naar links lopen om verbinding te maken…. Etc, Na nog geen half uur is er eindelijk een Politieagent geregeld (hij zou langskomen),.. vier vragen later.. weer een half uur heen en weer lopen ook een tow-truck…

Dan komt er eindelijk een truck langs, 2 sterke aardige mannen en een vrouw die met een grotere krik ons wel even komen helpen, wat zijn die NZ-ers toch hulpvaardig en aardig. De band wordt gewisseld en via de satelliet probeer ik alles weer af te zeggen.. OK gelukt.
We rijden met onze reddende engeltjes mee naar hun huis. Net voordat ik naar het huis der engelen loop komt er een politieauto aangereden; hij was naar ons opzoek…
Gezegd dat alles ok ging en dat we doorkonden.
Bij het huis krijgen we ijskoud water en bellen we via hun telefoon, met de verhuurder van de auto.. Advies: Naar een bridgestone repairshop, die zouden ons kunnen helpen…. Maar eentje bereiken, voor 4 uur op vrijdag?? En de dichtstbijzijnde is 150 km verderop..No way haalbaar…

We besluiten onze reis te vervolgen en te kijken hoe we dit gaan oplossen.

In de blue duck station, na meer dan 30 km gravelweg, blijkt er toch wel wifi te zijn.
OK eerst settelen in een enorm 6 persoons huis, met uitzicht op de rivier en 25 min lopen vanaf het cafe van het complex (station)..
Hier eten we en morgen zien we wel weer verder, morgen middag hebben we een kano tocht op de rivier…(H)