Van de oostkust naar de westkust

Vandaag vertrekken we uit het drukke, toeristische Paihia. We maken een tocht van de oostkust van het Noordereiland naar de westkust. Het is even stoeien met de Tom Tom. De plaatsnamen zijn voor ons ongewoon, niet Engels maar in de Maori taal. Onze eindbestemming is Matakohe gelegen aan een baai. Wat het qua oriëntatie lastig maakt is dat we geen papieren overzichtskaart hebben. Wel een print van de route in het road book.

Als we lekker op weg zijn , houdt het asfalt en gaat over op gravel. Deze volgen we 26 km. Al snel blijkt deze weg geen straf te zijn. We rijden nu met een gemiddelde snelheid van 40 km. Zo hebben we allebei tijd om rond te kijken naar het adembenemende groene landschap. We hebben het idee dat deze weg een afsnijdertje is. Langs de westkust willen we de Kauri boom bekijken. Dit is de oorspronkelijke boom van NZ, maar veel gekapt door de Maori en Engelsen. Nu is hij beschermd. We zien een exemplaar geplant in 1976. Een boom met dikke blaadjes.

Na 220 km komen we aan in Matakohe. De B en B  is heel rustig gelegen en deze rust doet ons goed. We worden hartelijk ontvangen door Jackie. Ze laat ons de mooie ruime kamer zien. Trouwens het valt ons op hoe vriendelijk de mensen in dit land zijn. Buiten op het terras drinken we een koel biertje. Tijd om de benen de strekken. We lopen naar de baai en kijken rond.

‘s Avonds heeft Daniel een heerlijk maal voor ons gemaakt: rib-eye, frietjes en salade. Met als toetje ijs met chocoladetaart, wat een verwennerij. Daniel komt even bij ons staan en vertelt dat zijn nonna, oma, Italiaanse was. Dat is leuk. Liesbeth begint spontaan Italiaans te praten en zo hebben we een geanimeerd gesprek. Maar ook Jackie houdt van een praatje. Zij is van Argentijnse afkomst. Hun zoon woont en werkt in Amsterdam. Kort geleden hebben ze een reis gemaakt door Europa. Na een lekkere koffie gaan we naar onze kamer, waar al snel de ogen dicht vallen. (L)