Van Picton naar Hope/Richmond

Rond half 9 zitten we aan het ontbijt bij Jeanet en Ian. Vandaag is het weer een verkasdag, Soms zit er wel een ontbijt in de boeking, dan weer niet. J en I hebben er net als gisteren werk van gemaakt. Croissantjes, boterhammen een bak met fruit, muesli’s en griekse yoghurt, een goede plungercoffee.En lekkere jammetjes.
We pakken de auto in en gaan op weg naar Hope Richmond, in de buurt van het Abel Tasman park. Hier gaan we een dag op zee-kayakken en een wandeling maken.

Er zijn 2 mogelijkheden om het doel te bereiken, gezien onze ervaringen nemen we de naar ons idee langste maar meer grotere wegen.

Het is als we Picton uitrijden even een strijd met de tomtom die ons de kortere weg wil laten nemen, maar na een 10-tal minuten legt ze zich bij onze keuze neer. No turn back aanwijzingen meer.

Het is een voortreffelijke weg, met veel ruimte, ondanks dat de hoogteverschillen afwisselend zijn. Misschien val ik in herhaling de aanbevolen snelheden in de bochten zijn ietwat aan de lage kant, maar maken het rijden fijner.. Iets wat erg opvallend is bumperkleven doen ze hier niet. Telkens staat er een bord dat er een inhaalstrook is over 4 km en daar houden ze zich dan ook aan. Op de tussengelegen stukken zou je wel in kunnen halen maar weinigen maken er gebruik van. Het lijkt alsof haast geen onderdeel van het menselijk bestaan hier is…!!

Waar het kan gaan we even een kopje koffie drinken om de trip ietwat te onderbreken en dan rijden we door. Door een alpen landschap met veel subtropiche bomen en palmen en dan weer uitgestrekte velden met zwarte koeien.
In Nelson gaan we richting city center om wat te eten. Op de eerste beste plek zetten we de auto neer; en gaan te voet het stadje in. We hadden niet veel verder moeten rijden of we zaten op de centrale winkelstraat. Ook hier is alles nog aangelegd via de tekentafel, rechte straten als een dambord, geschakeld.

We lopen de winkelstraat af naar de kathedraal die op een heuvel staat. Een naar de oude grondvlakken gebouwde kerk, met een kruisgrondvlak, maar zonder al de latere kapelletjes van de diverse heiligen, die door XX in 12yy aan de kerk geschonken zijn, want het grondvlak van de kerk bestaat pas sinds 1925.

We lopen weer over de hoofdstraat, eten een broodje en gaan op weg naar de nieuwe B&B. The pear orchard, in de buurt van Hope Richmond, hier zullen we weer 3 nachten verblijven.
We komen aan bij een met een hek afgesloten smalle toegangsweg dat we bergopwaards volgen. Er staat een mooi huis, met er achter een grote schuur waar kamers in gemaakt zijn. We kloppen aan bij het huis en een slaperige Timo laat ons onze kamer zien. Eten is er niet op loop afstand, 4-6 km verderop. Nou ja daar zoeken we nog wel een oplossing voor.

Als we even op de veranda wat drinken krijgen we bezoek van Fox, een rode boerderijkat, die heel erg graag aandacht wil hebben en meteen Liesbeth uitkiest als nieuw knuffeldoel..
We proberen onze kayaktocht te bevestigen. Dit gaat moeizaam/bijna niet. Via de zeer zwakke wifi probeer ik te chatten met het verhuurbedrijf. Dit lukt niet, dan maar een email…

We moeten morgen om half negen bij het verhuurbedrijf zijn en het is meer dan een uur rijden. Breakfast wordt pas na 8 uur geserveerd, nee echt wakker is Timo niet..
Onze was kunnen we wel inleveren. Die kan hier dan lekker drogen. Voor het eten rijden we naar het centrum, met de auto dan maar.

Als we later op de avond alsnog een bevestiging van het Kayakbedrijf krijgen ligt ons doel voor morgen klaar…(H)